Podstawy Ex
Ochrona przeciwwybuchowa jako poddziedzina inżynierii bezpieczeństwa zajmuje się ochroną przed zagrożeniem wybuchem i jego skutkami. Dla operatorów instalacji oznacza to, że wszystkie działania ochronne w odniesieniu do zintegrowanej ochrony przeciwwybuchowej muszą być wykonywane w określonej kolejności.
Pierwotna ochrona przeciwwybuchowa
Przez pierwotną ochronę przeciwwybuchową rozumie się środki ochronne zapobiegające wybuchowi za sprawą niedopuszczenia do powstania atmosfery wybuchowej oraz niebezpiecznych osadów pyłowych.
Możliwymi środkami ochronnymi są:
Modyfikacja metod procesowych
Zastępowanie substancji łatwopalnych
Usuwanie tlenu (inertyzacja)
Sztuczna wentylacja
Systemy zamknięte
Ograniczenie stężenia
Wtórna ochrona przeciwwybuchowa
Wtórna ochrona przeciwwybuchowa polega na zastosowaniu różnych rodzajów zabezpieczeń przed źródłami zapłonu. Po wyczerpaniu wszystkich możliwości "pierwotnej ochrony przeciwwybuchowej" mogą pozostać obszary, w których występuje niebezpieczna atmosfera wybuchowa. W tym miejscu pojawia się "wtórna ochrona przeciwwybuchowa". Odnosi się ona do zaleceń konstrukcyjnych oraz typów zabezpieczeń przeciwwybuchowych urządzeń elektrycznych i nieelektrycznych.
Ochrona przeciwwybuchowa trzeciego poziomu
Ochrona przeciwwybuchowa trzeciego poziomu obejmuje środki projektowe, które sprowadzają wybuch, który już nastąpił, do bezpiecznego poziomu poprzez jego zatrzymanie lub ograniczenie.
Możliwe środki projektowe to:
Konstrukcja przeciwwybuchowa
Odciążenie przeciwwybuchowe
Tłumienie wybuchu
Urządzenia ognioszczelne
Rozróżnienie stref Ex
Rozróżnienie stref Ex
Przestrzenie zagrożone wybuchem są podzielone na strefy w zależności od ryzyka wybuchu. Przypisanie do stref Ex zależy od tego, gdzie i w jakim stopniu występuje zagrożenie wybuchem. Warunki brzegowe są więc definiowane w zależności od częstotliwości i czasu trwania zagrożenia:
Potencjalnie wybuchowa atmosfera gazowa - strefa 0, 1 i 2
Strefy zagrożenia wybuchem pyłu - strefa 20, 21 i 22
Subskrypcja biuletynu
W naszym newsletterze otrzymają Państwo najnowsze informacje
Firma KROHNE oferuje szeroki zakres przepływomierzy rotametrycznych dla obszaru inertyzacji.
Poznaj nasze portfolio urządzeń z certyfikatem Ex
KROHNE Academy Online - szkolenia online dla przemysłu produkcyjnego
W ocenie zagrożenia wybuchem regularnie dyskutuje się o rzeczywistej częstotliwości występowania takiego czy innego stanu eksploatacyjnego. Wynika to z faktu, że nie ma ustalonej definicji pojęć: "stały", "sporadyczny" i "nieczęsty" używanych podczas definiowania stref.
W charakterze wskazówki można podać, że normalna eksploatacja to eksploatacja "zgodna z przeznaczeniem" wg DIN EN 60079-10. W TRGS 722 "zakłócenia operacyjne" są zaliczane do pracy normalnej
Stałe: Czasowo dominujące (> 50 % czasu działania wg TRGS 722).
Sporadyczne: Mogą występować w nieregularnych odstępach czasu (< 1 % do 10 % czasu pracy); np. odpowietrzanie lub pobieranie próbek.
Nieczęste: Występują tylko w wyniku nieprawidłowego działania (< 1 do 10 h/a); np. kołnierze, połączenia, armatura, awaryjne rozhermetyzowanie.
EPL: Poziom ochrony sprzętu. Zgodnie z normą IEC 60079-0 sprzęt jest klasyfikowany wg trzech różnych poziomów ochrony.
Litery "G" i "D" określają, czy urządzenie nadaje się do strefy Ex gazu (G) czy do strefy Ex pyłu.