Podstawy Ex

Ochrona przeciwwybuchowa jako poddziedzina inżynierii bezpieczeństwa zajmuje się ochroną przed zagrożeniem wybuchem i jego skutkami. Dla operatorów instalacji oznacza to, że wszystkie działania ochronne w odniesieniu do zintegrowanej ochrony przeciwwybuchowej muszą być wykonywane w określonej kolejności.

Pierwotna ochrona przeciwwybuchowa

Przez pierwotną ochronę przeciwwybuchową rozumie się środki ochronne zapobiegające wybuchowi za sprawą niedopuszczenia do powstania atmosfery wybuchowej oraz niebezpiecznych osadów pyłowych.

Możliwymi środkami ochronnymi są:

  • Modyfikacja metod procesowych

  • Zastępowanie substancji łatwopalnych

  • Usuwanie tlenu (inertyzacja)

  • Sztuczna wentylacja

  • Systemy zamknięte

  • Ograniczenie stężenia

Wtórna ochrona przeciwwybuchowa

Wtórna ochrona przeciwwybuchowa polega na zastosowaniu różnych rodzajów zabezpieczeń przed źródłami zapłonu. Po wyczerpaniu wszystkich możliwości "pierwotnej ochrony przeciwwybuchowej" mogą pozostać obszary, w których występuje niebezpieczna atmosfera wybuchowa. W tym miejscu pojawia się "wtórna ochrona przeciwwybuchowa". Odnosi się ona do zaleceń konstrukcyjnych oraz typów zabezpieczeń przeciwwybuchowych urządzeń elektrycznych i nieelektrycznych.

Ochrona przeciwwybuchowa trzeciego poziomu

Ochrona przeciwwybuchowa trzeciego poziomu obejmuje środki projektowe, które sprowadzają wybuch, który już nastąpił, do bezpiecznego poziomu poprzez jego zatrzymanie lub ograniczenie. 
  • Możliwe środki projektowe to:

  • Konstrukcja przeciwwybuchowa

  • Odciążenie przeciwwybuchowe

  • Tłumienie wybuchu

  • Urządzenia ognioszczelne

Rozróżnienie stref Ex

Rozróżnienie stref Ex
Przestrzenie zagrożone wybuchem są podzielone na strefy w zależności od ryzyka wybuchu. Przypisanie do stref Ex zależy od tego, gdzie i w jakim stopniu występuje zagrożenie wybuchem. Warunki brzegowe są więc definiowane w zależności od częstotliwości i czasu trwania zagrożenia:

  • Potencjalnie wybuchowa atmosfera gazowa - strefa 0, 1 i 2

  • Strefy zagrożenia wybuchem pyłu - strefa 20, 21 i 22

Subskrypcja biuletynu

W naszym newsletterze otrzymają Państwo najnowsze informacje

Rejestracja na biuletyn

Firma KROHNE oferuje szeroki zakres przepływomierzy rotametrycznych dla obszaru inertyzacji.

Przepływomierze rotametryczne

Certyfikat bezpieczeństwa funkcjonalnego

Poznaj nasze portfolio urządzeń z certyfikatem Ex

Produkty KROHNE

KROHNE Academy Online - szkolenia online dla przemysłu produkcyjnego

Darmowy kurs (e-learning)

W ocenie zagrożenia wybuchem regularnie dyskutuje się o rzeczywistej częstotliwości występowania takiego czy innego stanu eksploatacyjnego. Wynika to z faktu, że nie ma ustalonej definicji pojęć: "stały", "sporadyczny" i "nieczęsty" używanych podczas definiowania stref.  

W charakterze wskazówki można podać, że normalna eksploatacja to eksploatacja "zgodna z przeznaczeniem" wg DIN EN 60079-10. W TRGS 722 "zakłócenia operacyjne" są zaliczane do pracy normalnej 

Stałe: Czasowo dominujące (> 50 % czasu działania wg TRGS 722). 

Sporadyczne: Mogą występować w nieregularnych odstępach czasu (< 1 % do 10 % czasu pracy); np. odpowietrzanie lub pobieranie próbek. 

Nieczęste: Występują tylko w wyniku nieprawidłowego działania (< 1 do 10 h/a); np. kołnierze, połączenia, armatura, awaryjne rozhermetyzowanie. 

EPL: Poziom ochrony sprzętu. Zgodnie z normą IEC 60079-0 sprzęt jest klasyfikowany wg trzech różnych poziomów ochrony.

Litery "G" i "D" określają, czy urządzenie nadaje się do strefy Ex gazu (G) czy do strefy Ex pyłu. 

Email
Kontakt